woensdag 2 september 2015

Oh, what a night..


De eerste nachten sliepen wij uitstekend in het Franse
huisje, het werd wel stik donker nadat de zon onderging,
en er was ook niet elke avond straatverlichting..
Wij besloten samen op de begane grond te slapen,
gewoon omdat het gezellig was maar ook omdat we 
het een piepklein beetje eng vonden, er zat ook een wiebelig
slot op de glazen voordeur (zonder gordijn) maar dat was
meer in de categorie: Oei-best-donker-hier..
(giebel, giebel..)


De een na laatste nacht was ik dan ook niet echt verontrust
toen wij om een uur of 12 werden opgeschrikt door
een enorme bonk op een van de luiken, Judith zat meteen
rechtop in bed, maar ik ging gewoon even kijken.
Niet dat ik veel zag want er waren geen buitenlichten..
Vervolgens lagen wij, zonder dat we het van elkaar wisten,
wakker, ik dacht laat Judith maar slapen, ik let wel op..
(het blijft mijn dochter..beschermend moederdingetje..)
Om een uur of 2 hoorden we vervolgens, het grind knerpen,
een mobiele telefoon, die niet de onze was, geklop,
en er scheen fel licht door de kieren van de luiken..
(het regende dus het was zeker niet de maan..)
Toen kreeg ik ook wel een beetje de zenuwen, toch
ben ik gaan kijken, ik deed het licht aan en we hoorden
een auto starten en wegrijden, wel...pfff..
We zijn in bed gebleven, wat hadden we anders moeten doen,
ik zag ons ook nog niet aangekleed aan de keukentafel
zitten, we hadden elkaar gek gemaakt denk ik..
Later zagen we nog eens het felle licht en 
lagen de rest van de nacht wakker..


Het goede nieuws was (en is) dat het altijd weer licht wordt,
de nacht kan nog niet zo inktzwart zijn geweest..
Maar wij hadden het wel gezien, hoewel er niks Echt
gebeurd is, ik wilde bovendien 
niet nog een nacht wakker liggen, wat absoluut zo 
zou zijn, de schrik zat er nu goed in..
Dus wij pakten onze spullen en vertrokken naar het Noorden..
In de auto hebben we er verschrikkelijk om moeten lachen;
wij stelden ons een kat voor met een telefoon, een vos
op het grind, een hert met een zaklamp en alle dieren
samen in een autootje midden in de nacht wegrijden..
Jammer was dat ik een hele dag fotograferen heb gemist,
waardoor ik nu eigenlijk veel te weinig foto's heb
voor mijn boek, dus ik moet weer iets anders verzinnen..
Geen huisje aan een klein weggetje in Frankrijk,
haha, doe maar even niet...

Wij zijn veilig thuis gekomen, ondanks het feit
dat we behoorlijk moe waren, maar oh wat lag dat
heerlijk (en veilig) in ons eigen bed..

Ik wens je een mooie dag
-X-

11 opmerkingen:

  1. Oei, best wel heel spannend! Gelukkig is het goed afgelopen.
    Ik zie het autootje met de dieren al rijden, hihi...
    Lieve groet, Desiree.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Griebels...wat eng! Wat knap dat jullie zo boelkloedig zijn gebleven... Misschien waren het wel hele enge mannen die een (drugs)pakketje op kwamen halen en per ongeluk bij het verkeerde huisje stonden...(sorry hoor, ik ga er dan altijd van alles bij verzinnen.. alsof het nog niet spannend genoeg was..)
    Fijn om weer van alles van je te lezen! Liefs, Mip

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat eng !!!! En het is hier op het platteland inderdaad echt pikkedonker.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat spannend. Zo 's nachts hoor je alle geluiden nog duidelijker. Onbekende omgeving, donker en enge geluiden. Jullie zijn een stoer stel zo samen.

    Groetjes, Margaret

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nou ik ben ook niet zo'n held hoor... Had net als jullie ook geen oog dicht gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Erg spannend. Ik had ook niet kunnen slapen. Jammer van de foto's.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Ingrid.
    Wat een eng verhaal. Griezel er van. Jullie zijn wel super stoer geweest hoor. Ik had midden in de nacht mijn spullen bij elkaar geraapt en was vertrokken. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.
    Foto´s komen ook wel weer goed. Belangrijker is dat er niks gebeurd is. Je hoort de meest bizarre verhalen tegenwoordig.
    Lieve groetjes
    Nienke

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ha ha, tijdens onze vakantie stond er ook 's avonds laat iemand te kloppen op onze deur.
    In ons geval bleek het een Fransman te zijn die op zoek was naar een gîte in hetzelfde dorpje, of ik hem de goede kant op heb gestuurd weet ik niet, maar mijn hart bonsde behoorlijk, ook al was het een normale vraag!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Hoi Ingrid, heuvels als deze en een gelijkend sfeertje vind je in het midden en zuiden van België (de Vlaamse ardennen, bvb Kluisbergen, de Waalse ardennen, ...) ook en dat is nog niet half zo ver! Misschien een ideetje? Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Oei, wat een enge ervaring, daarna zou ik ook moeite gehad hebben met slapen hoor!
    Maar... mensen die iets kwaads in de zin hebben kloppen over het algemeen niet op de luiken, en maken ook niet veel herrie en zéker geen licht! Het lijkt me dus aannemelijker dat het bezorgde buurtbewoners ofzo waren die niet wisten dat het huisje door jullie gebruikt werd en zich zorgen maakten om het huisje?
    Maar spannend lijkt het me zeker!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. You have a very pretty daughter. I enjoyed this Post!

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)