woensdag 6 april 2016

Bridges to cross..


Ken je dat gevoel, hoewel lastig om te omschrijven,
dat in het landschap van het gewone dagelijkse
leven altijd weer iets in de verte is, een brug om
over te steken, waar je je zorgen over maakt, of op 
zijn minst tegenop ziet om hem over te steken?
Ik probeer de brug altijd zo klein mogelijk te
maken, of gewoon de andere kant op te kijken..


Dat lukt meestal helemaal niet, ik ga in gedachten
vaak al op de brug staan en dan stel ik me voor,
hoe ik hem over zal steken en wat ik ga zeggen 
tegen de mensen die ik daar op tegenkom..
Zo'n eindeloos gesprek in je hoofd waarbij je
steeds opnieuw allerlei verschillende scenario's 
bedenkt en je antwoorden probeert aan te scherpen,
alleen zegt er nooit iemand iets terug..
Dat is werkelijk een enorme tijdverspilling en 
al helemaal niet mindfull maar het is lastig te stoppen..
Ik denk ook altijd als Dit maar achter de rug is,
dat er dan een eindeloos leeg landschap 
voor mij uit zal strekken waar ik zorgenvrij en 
mij goed voelend door heen zal wandelen..


Gek genoeg heb ik dat punt nooit bereikt,
hoewel ik daar enorm naar uit zie,
ik voel wel even de opluchting dat ik erover heen ben,
maar dan zie ik in de verte al weer een andere,
eentje die ik niet had zien aankomen, of waar 
ik nog niet eerder aan had gedacht..
En ik zou ondertussen moeten weten dat ik 
capabel genoeg ben om zo ongeveer welke brug
dan ook, groot, klein, stevig of wankel over te steken.
Ik deed het immers al vele malen, en ze bleken
altijd te doen en niet zo spannend als in gedachten.

Maar ik kan verlangen naar het moment,
dat ik kan genieten van het landschap, en kan denken,
wat ligt hij daar mooi in de verte, ik steek
hem wel over als ik er ben aangekomen..

Ik wens je een fijne dag en succes met alle 
bruggen op je pad en Hup eroverheen ;-)
-X-

10 opmerkingen:

  1. Herkenbaar. Ik kan ze vaak zien in de verte, laten liggen tot ik er ben maar van binnen nestelt zich zo'n brug toch stiekum in schrikkerige oh ja's, die brug moet ik nog..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dit 'steel' je recht uit mijn hart. Prachtig beschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Als kind had ik dit gevoel heel erg als ik naar de tandarts moest. We gingen er met de trein heen en die heenreis...ach ach vreselijk. En steeds dacht ik : als ik straks weer in de trein zit is het moeilijke gebeurd . Maar die treinreis , ik weet het nog zo goed , ik kan alles nog uittekenen.....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Worstelen we hier allemaal niet mee? En toch ook weer heel Mindful, want je bent het je bewust ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. oh, beren op de weg, pfff, herkenbaar :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een schitterende foto's bij je tekst! Volgens mij heb ik dat in de bergen, dat je denkt dat je er bent en dan zie je wat er nog op je pad kan komen...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een mooie tekst en o zo herkenbaar! Fijn om te weten dat ik niet de enige ben!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi verwoord! En herkenbaar, hoewel ik dat gepieker redelijk begin af te leren. Nu nog het op de vlucht slaan voor de brug afleren.

    BeantwoordenVerwijderen

Met dank voor je reactie (thank you for your thoughts)